De openingsfilm van het filmfestival van Cannes van dit jaar – La tête haute – was in het kader van “Film by the sea door het Jaar” vorige week al te zien in Cine City in Vlissingen. In de film volgen we jeugddelinquent Malony (Rod Paradot), kinderrechter Florence (Catherine Deneuve) en hulpverlener Yann (Benoît Magimel). Deze laatste twee doen verwoede pogingen om Malony op het rechte pad te krijgen. Dat gaat zeker niet zonder slag of stoot, want Malony vervalt steeds in oude gewoonten: auto’s stelen en het zich niet aan de spelregels houden. Alle klassieke ingrediënten zijn aanwezig: een jonge moeder die zelf eigenlijk nog hulp nodig heeft, opgroeien in een gebroken gezin, Malony die zijn driften niet onder controle heeft, uiteindelijk jong vader wordt enz. Toch blijven de kinderrechter en de hulpverlener energie steken in deze knul. Dat is ook wat ik zelf zie in Vlissingen, sinds jeugdhulp de verantwoordelijkheid is van de gemeenten zie en hoor ik vergelijkbare taferelen. Een hommage aan de jeugdhulpverlening, dat is wat deze film eigenlijk is. En terecht, want ik geef het je te doen. Ik zie hun inspanningen, hun werkdruk, hun teleurstellingen, maar vooral ook zie ik de voldoening wanneer ze succes boeken.
In de film, die zich overigens in Frankrijk afspeelt, zie je de worsteling van een puber die zijn weg moet zien te vinden naar volwassenheid. Ook zie je de strijd die de rechter en de hulpverlener met zichzelf voeren. Doe ik het wel goed, neem ik wel de juiste beslissing? Toch blijven ze in Malony geloven. Bij het zien van deze film dringt de vergelijking met Vlissingen zich aan me op: niet altijd even braaf, recalcitrant, onder toezicht… Maar uiteindelijk komt het goed met Malony (oei, nu verklap ik de clou), net zoals dat uiteindelijk het geval zal zijn met Vlissingen: La tête haute, met opgeheven hoofd!
Albert Vader
Wethouder PSR